Hoe chakra’s werken zonder spiritueel te zijn

11 juli, 2022 Door Kim 18 Reacties

Het mooie aan je bewust zijn van chakra-energie, is dat je het heel goed kunt gebruiken om jezelf stap voor stap of juist razendsnel beter te begrijpen. Je hoeft er niet vreselijk spiritueel voor te zijn. Chakra betekent niet meer dan energiewiel en de zeven chakra’s hebben elk hun eigen heel herkenbare thema. Zelf koppel ik chakra’s inmiddels zelfs los van spiritualiteit. Ik gebruik hun thema’s om meer inzicht in mezelf te krijgen. Een mooi voorbeeld daarvan is het verhaal van mijn laatste motorreis en hoe rap ik mezelf daarvan herstelde na een aantal hele spannende ervaringen, enige paniek en heimwee, niet zonder de nodige huilbui. Ik denk dat je er wel wat herkenning in gaat vinden.

Huilen in mijn helm

Laat ik beginnen met zeggen dat er niks mis is met huilen. Net zoals er niks mis is met lachen. Het is een emotie en emoties mogen er zijn. Het kan ook allebei ontzettend opluchten. Het verschil is wel dat ik na een lachbui niet verder nadenk, maar dat ik een huilbui graag analyseer. Vooral als ik niet gelijk weet waarom ik eigenlijk moet huilen en de tranen me volledig overvallen. Dan keer ik naar binnen om te vinden waar het verdriet vandaan komt en of ik er iets mee mag doen of het zo laten.

Als kind moest ik altijd al huilen als we op vakantie vertrokken. Stilletjes naar buiten starend vanaf de achterbank in de hoop dat mijn twee zusjes het niet zagen en me er mee zouden pesten. Bovendien kreeg ik de dag voor vertrek altijd ontzettende buikpijn en last van mijn darmen. Nu weet ik dat dat komt als ik spanning heb. Zenuwen of nervositeit slaat nog steeds direct op dat buikgebied. Ik dacht altijd dat het huilen was omdat we de honden achter moesten laten als we op vakantie gingen. Maar inmiddels weet ik wel beter. Op mijn 43e heb ik het nog steeds en we hebben al een paar jaar geen huisdieren meer..

Alleen reizen vind ik gewoon veel te spannend. Ik zou mezelf dolgraag als een stoere avonturier omschrijven, maar dat ben ik van nature echt niet. Ik durf zelfs te beweren dat er maar weinig mensen zijn die in hun leven meer beren op de weg zien dan ik. Als ik dan een beer tegenkom, probeer ik hem alleen wel te temmen, te aaien en vriendelijk terug het bos in te sturen. Ik weiger om te blijven hangen in mijn angsten en paniek, hoe moeilijk dat soms ook is. Naast paniekerig ben ik ook nog eens heel streng voor mezelf. Ik wil graag zelfredzaam zijn en zeker niet onder doen voor anderen. Niet competitief, helemaal niet, maar als een ander iets kan, dan moet het mij toch ook lukken? Het hoeft niet eens beter dan de ander, maar ik wil dan snappen waarom iets mij niet lukt en ik geef dan niet snel op. Herken je inmiddels al wat dingen? Ik zal je zo vertellen hoe ik hier mee om ga, gelinkt aan chakra’s en een motorreis vol avonturen en overwonnen hindernissen.

Op 30 juni vertrok ik richting de Dolomieten in Noord Italië. De eerste twee dagen was mijn reis solo omdat Juri geen motorrijder is. Daarna ben ik aangesloten bij een bergbochtentraining van Moto Maestro. Gerwin is daar de eigenaar van en dit is mijn derde training bij hem. Naast het trainen in beter en veiliger rijden in de bergen is het een goed verzorgde vakantie in een luxe hotel met fantastisch eten en altijd een wellness erbij. Los van de overweldigend mooie natuur en de mooie bochtige wegen waar ik als motorrijder zo dol op ben. Een compleet pakket dus! Echt iets om je op te verheugen. Maar het afscheid van Juri voel me zwaar en dat zorgde ervoor dat ik op de snelweg al gauw tranen liet lopen in mijn helm. Dat mocht van mezelf en met een lekker muziekje op was het na een minuut of tien voorbij. Op weg naar de leuke wegen in Duitsland, op naar mijn eerste hotel.

Opluchting dat ik aangekomen ben in Idstein en lekker gaan wandelen

Alles ging goed. Maar wat was het heet! Daarom besloot ik de laatste twee uur in te korten en de snelweg te nemen. Zo kwam ik rond vieren aan in Idstein. Alleen op je hotelkamer zitten is niks, dus ik wilde ‘even’ naar de stad lopen. Daarvoor moest ik dwars door een bos en over een flinke heuvel heen. Overal stonden borden waar je wel en niet mocht lopen in verband met jonge wilde herten, zwijnen, vossen en zelfs wolven. Het enige wat je echt hoort zijn natuurlijk de merels en muizen die door de bladeren scharrelen. Maar ik kwam ooit een wild zwijn tegen op de Veluwe en helemaal met jongen ben je dan echt niet blij. Dus, oren gespitst. Het meest gevaarlijke bleken toch wel de smalle paden met hoge brandnetels in combinatie met mijn korte broek. Omkeren dan maar? Hell no! Dan zet ik door ook. Zelfs met 31 graden. Het bleek uiteindelijk 5 kilometer te zijn naar de stadskern. Daar aangekomen nam ik een stevige Goulash soep om weer wat zout en vocht aan te vullen en na een rondje gelopen te hebben voelde ik de paniek al opkomen. Ik moest ook weer helemaal terug en het was zo ontzettend warm. Wat als ik flauw zou vallen? Wat als ik zou worden aangevallen? Wat als als als… Ik kan mezelf heel goed paniek aanpraten in mijn hoofd. Maar omdat ik hier al jarenlang last van heb, kan ik mezelf ook wel weer goed kalmeren. Ik had water bij me, een mobiele telefoon en ik had net goed gegeten. Er kon van alles gebeuren, maar de kans dat er niks gebeurt is groter. Dus hup, daar ging ik. En weer 5 kilometer later was ik terug bij het hotel. Uitgeput. Netflix aan en ontstressen dan maar. Zo kan mijn verstand uit en komt er rust in mijn hoofd.

200km wasstraat

De volgende dag zou het flink gaan regenen. Nooit leuk op vakantie, maar op de motor nog wel iets minder leuk vind ik. Ik probeerde nog een rit om de buien heen te plannen, maar ik moest naar Zuid Duitsland. Daar had ik in de avond met drie andere deelnemers afgesproken om verder te gaan reizen naar Italië. In plaats van leuke bochtige wegen binnendoor via het Zwarte Woud nam ik de Autobahn. Het was 50km droog en na nog eens 150km stopte het met zachtjes regenen. Ik heb uiteindelijk de laatste 200km door een wasstraat van regen heen gereden. Mijn speciale motorpak liet zelfs uiteindelijk water door. De dag ervoor nam ik een verkoelende douche omdat ik nat was van het zweet, nu nam ik een warme douche omdat ik koud was van de regen. Maar, ik was er! Ik had de twee dagen alleen reizen gedaan en eigenlijk ook best genoten! De nadruk ligt even op de spanning van de dagen, maar motorrijden is voor mij pure ontspanning, net als mandalatekenen. Vooral als het droog is dan 🙂

Oostenrijkse politiefuik

Dag drie reisde ik met vier andere deelnemers vanuit Zuid Duitsland langs mooie Oostenrijkse bergpassen binnendoor naar het hotel in Italië. Dat was althans de bedoeling. Na een kilometer of 50, op een mooie bergpas, werden we door twee Oostenrijkse agenten naar de kant gewuifd. Er zijn een paar bergpassen waar je als motorrijder niet meer dan 95db aan geluid mag produceren. Dat wist ik. En ik wist ook dat mijn motor 96db geluid produceert. Maar omdat het af fabriek zo is en ik niets aan de motor heb gewijzigd, dacht ik dat ik wel doorgelaten zou worden. Ik kan de motor namelijk niet stiller maken dan hij is. Ik had het mis. De agent was resoluut. Op het kenteken staat 96dB en ik moet direct €220 betalen en terugkeren. Ik mocht niet verder. Dan sta je toch mooi te kijken hoor. En ik voelde zoveel emoties. Van boos naar verdrietig en nog veel meer. Dat gaat dan in mijn hoofd zitten en eigenlijk is de rest van de dag dan al verpest als ik niet uitkijk. Gelukkig wilde deelnemer Jos wel met me mee terugrijden en een andere weg zoeken. Onderweg moesten we wachten omdat er een traumaheli stond om een verongelukte motorrijder op te halen (ik zag gelukkig geen details), stonden er nog meer politiecontroles (waar ik door mocht) en als positieve verrassing zag ik een ander motormaatje uit Nederland rijden op de Fernpas. Dat was een leuke verrassing! Een beetje een emotionele achtbaan, maar die blije noot zorgde er wel voor dat de mist in mijn hoofd opklaarde en ik van het rijden en de prachtige omgeving kon gaan genieten. Pas na tien uur rijden en 500km in plaats van 300km kwamen we aan. Inmiddels was het nieuws van de boete al rondgegaan en begonnen we er maar grapjes over te maken. Verder had er niemand zo’n luide motor als ik (wat écht wel meevalt!) en op 11 deelnemers was ik ook nog eens de enige vrouw. Lol gegarandeerd. Als ik hem startte riep ik: ‘Jongens, oren dicht! 96dB!’

Polizei..ik kwam niet onder een boete uit

De training

Het was druk in de Dolomieten. Vorig jaar was ik er om dezelfde tijd, maar toen waren er nog reisrestricties wegens Covid en toen was het veel minder druk. En veel minder heet. Het rijden was deze keer dan ook veel intensiever omdat het nog meer concentratie vergt, je met alle wielrenners in de haarspeldbochten toch rechtop wil blijven met de motor en niet chagrijnig wil worden omdat je weer achter een touringcar terecht komt en inhaalacties moet plannen. Ik weet het, ik was zelf onderdeel van de drukte…. De Dolomieten is geweldig en daarom komt iedereen er wandelen, fietsen en rijden. Logisch! Maar als je wil gaan, pak dan een andere maand zou ik zeggen. Tip van Kim!

De volgende dag reed ik mijn motor voor de tweede trainingsdag de garage uit. Dat was tenminste de bedoeling. Op dag 1 was het goed gegaan, maar de uitrit was echt een onmogelijke doordraaibocht met gladde ondergrond en een veel te steile helling. Met angst voor tegenliggers nam ik het met te weinig snelheid en liet ik mijn motor op steile uitrit omvallen. Doei zelfvertrouwen. Ik stond helemaal te trillen van schrik. Ik werd natuurlijk rap geholpen en de instructeur reed de motor omhoog. Maar wat spookte er de rest van de dag door mijn hoofd en stond het plezier in de weg? Daar waren de beren weer. En ik kreeg ze maar moeilijk het bos terug in. De instructeur vroeg me wat ik nodig had om het los te laten. ‘Vanavond even een huilbui op mijn kamer.’ zei ik. TOT ik aan het einde van de middag de sterren van de hemel reed! Ik reed voorop en trof een stuk weg zonder verkeer voor me, mooi strak asfalt en geweldige bochten en haarspelden! Later zei de instructeur dat hij kippenvel kreeg van hoe hij me naar beneden zag rijden en de deelnemer achter me kwam met een high five op me afrennen in de garage met een dikke glimlach van hoe lekker we door die bergen hadden afgedaald in dezelfde flow. Ik was er weer! Zonder huilbui!

Hulp vragen….da’s een dingetje

De volgende ochtend bij het ontbijt was ik nerveus. Ik moest mijn motor weer die garage uit gaan rijden over die steile bochtige uitrit. Ik nam een beslissing die ik ontzettend moeilijk vond. Ik schreef al eerder dat ik graag zelfredzaam ben en niet onder wil doen voor anderen. Maar de stress van die uitrit zat me onwijs in de weg! Ik ging met de instructeur praten en legde hem uit dat ik het eigenlijk gewoon niet meer wilde doen. Ik wilde niet meer mijn motor die garage uit rijden. De dag zou dan elke keer met dikke stress beginnen. En ik wilde mezelf eigenlijk ook niet pushen om het toch te doen of te leren. Hij zag me, begreep het en de rest van de week hebben anderen voor mij mijn motor naar de parkeerplaats gereden. Mensen wat een last viel er van mijn schouders! En tegelijk teleurstelling in mezelf, maar de rust was groter dan de teleurstelling. Deze hulp vragen was voor mij een flinke stap, maar wat ben ik blij dat ik het gevraagd heb! Nu starte de dag zonder stress en met zin om lekker te gaan rijden.

Lang verhaal kort

Er was nog maar één chocoladetoetje. De mannen waren zo lief dat ik hem kreeg. En lekker dat het was!

De rest van de week heb ik genoten. Een supermooie omgeving, allemaal leuke lieve mensen, een rustdag met lezen in de tuin met jacuzzi en met een kabelbaan naar de lunch bovenop een berg. Het kon niet op. Ik reed nog een veel te spannend pad dat afliep en vol grind lag. Waar de mannen zeiden dat het een gaaf pad was beloofde ik mezelf dat nooit meer te hoeven doen. Op de 800 meter dat het lang was, vreesde ik voor tegenliggers, overwoog ik af te stappen omdat ik niet wist hoe lang het zou zijn en of er een haarspeldbocht in zou zitten, bedacht ik me dat ik dan achterop naar boven moest en dat ik dat eigenlijk ook niet durfde en kwam ik uiteindelijk zwetend aan op het einde van de weg. Ik had het gedaan! Ik was boven gekomen! Maar ik hou toch meer van asfalt dan van dit soort praktijken. En dat is okay! Er was alleen weer wat spanning opgestapeld op alles van de week.

De dag erna begon mijn soloreis naar huis. Een klein kwartier na vertrek hield de carabinieri me staande. Alleen mij. Ze pikte me uit de file met auto’s. Die gasten dragen ENORME wapens! Ik moest afstappen, mijn papieren laten zien en toen lieten ze me staan. Zij liepen naar hun auto, noteerde allerlei dingen en ik stond daar maar. Helemaal onder de indruk van de enorme overmacht waarmee dit ging. Ik was nog maar net vertrokken! En hoewel je nu best kunt denken dat ik me aanstel, ik vond het spannend. Uiteindelijk gaven ze me mijn papieren terug en kon ik gaan. Wat ze nou hebben staan noteren, geen idee…..

Die avond in mijn hotel was daar dan eindelijk de huilbui. Ik wilde naar huis maar moest nog 500km de volgende dag. Waren de tranen alleen omdat ik naar huis wilde? Ik voelde ineens enorme heimwee en alle spanning van de dagen kwam los en vloeide er uit. Ook de volgende dag op de autobahn met een lekker muziekje op waren er toch weer even tranen, maar ook van opluchting en trots. Ik was er bijna! En ik had het gedaan! En ondanks alles wat ik had meegemaakt had ik vooral veel plezier gehad! Volgend jaar wil ik weer. Echt waar. Het plezier heeft overheerst en met begrijpen waar alle spanning en stress vandaan kwam, zit dat me niet meer in de weg. Al zal ik gerust weer om hulp vragen bij de garage uitrijden. Soms mag je trots gewoon aan de kant. Of wie weet probeer ik het dan wel weer zelf. Wie zal het zeggen? En is dat dan beter? Ik vind inmiddels van niet. Grensverleggend bezig zijn hoeft niet continue. Soms mag je terug in je comfort om op andere vlakken juist ontspannen te kunnen groeien. Het elastiek kan niet altijd strak gespannen staan.

Chakra bewustzijn

Dat was gisteren. Gisteren was ik eind van de middag thuis. Ik heb mijn motor, die ik mijn Draak noem, gewassen en ik wilde niet eens meer opstappen om hem naar de garage bij een vriend te rijden waar ze luxe stalling heeft. Uitgeput heb ik samen met Juri gegeten, film gekeken en als een blok geslapen in mijn eigen bedje. Vandaag is het maandag en ik wilde graag weer gaan werken aan de Mandala Academie! Maar ik had een tussenfase nodig. Ik besloot de dag te beginnen met in de tuin werken. Aarden, gronden. Het thema van chakra één. Ik wilde mijn gevoel van veiligheid en thuis zijn herstellen voor ik weer aan het werk ging. Want dan zou ik direct weer vanuit mijn hoofd aan de slag moeten. Dus ik ging de klimop te lijf met een heggeschaar, plukte onkruid, genoot van alles wat ineens in bloei staat en terwijl ik dat deed voelde ik mezelf opknappen. De creativiteit begon te stromen (chakra twee) en het idee voor deze blogpost kwam omhoog. Dat zorgde ervoor dat ik me weer krachtiger voelde in plaats van moe (chakra drie) en het deed me goed dat ik even een paar uur lief voor mezelf was geweest (chakra vier) in plaats van streng direct achter de computer de duiken. Chakra vijf staat voor uiting en met het schrijven van deze blog is dát wel gelukt. Ik zie de week nu helder voor me (chakra zes) en voel mezelf langzaamaan weer verbinden met mijn hogere zelf, daar waar ik in chakra zeven inspiratie vandaan haal. Hiermee wil ik aangeven dat dingen zich opstapelen. Als je begint met begrijpen wat je echt nodig hebt, dan kun je daar naar handelen. En zo begon ik na de lunch weer heerlijk met werken in de Mandala Academie, vol rust in mijn lijf en hoofd. Helemaal gereset.

Chakrasjansen

Zo zie je maar hoe aards chakra’s kunnen zijn. En hoe snel ze je kunnen resetten als je je er bewust van bent. Natuurlijk had ik dit ook allemaal veel eerder tijdens de reis kunnen doen, maar ik voelde er daar de ruimte even niet voor en ik was veel te druk in mijn hoofd om er ook maar bij stil te staan. Hey, ook ik mag mijn lessen leren.

Wil jij leren wat de thema’s van je chakra’s zijn? Je er bewust van worden zodat je jezelf beter gaat begrijpen? Gaan snappen waar stress, paniek, angsten en spanningen vandaan komen en hoe je ze weer kunt kalmeren? Dan is de cursus chakrasjansen er voor jou. Je maakt kennis met de zeven hoofdchakra’s, hun thema’s en met dat deel van jezelf. Volledig in combinatie met mandalatekenen, dus op een ontspannen manier zonder al te veel hocus pocus en poespas maar vol magie.

Als je je nu inschrijft, kun je bovendien op 14 juli nog bij de eerste live Q&A zijn die ik via zoom ga houden. Informatie volgt na inschrijving en 1 dag voor de live Q&A krijg je de deelnamelink. Meer informatie staat ook onder het kopje bonussen op de site van chakrasjansen. Zie ik je dan?

De video over de cursus chakrasjansen. Zie ik je daar?

Chakrasjansen is er!

29 juni, 2022 Door Kim 6 Reacties

Als je me op social media volgt, vooral in de stories, heb je het al gezien. Mijn nieuwe foto’s zijn klaar!
Mag ik even ongegeneerd showen hoe geweldig die zijn geworden?

Wat een toffe ervaring was dat! Ik had het wel groots aangepakt hoor. Nu ik 100% ga voor de Mandala Academie mag het ook allemaal veel mooier en serieuzer neergezet worden als bedrijf. Dus kappertje, visagiste, fotograaf en fotostudio, de hele mikmak. En ik heb genoten!

Sinds ik regelmatig video’s opneem, ben ik niet zo cameraschuw meer. Je wordt er behoorlijk zelfbewust van, maar ook veel zelfverzekerder. Vroeger dook ik altijd het toilet in bij foto- en videomomenten en nu elleboog ik mezelf bijna naar voren 😀

Aan de fotografe had ik de opdracht gegeven me professioneel, vrouwelijk, stralend en vol plezier neer te zetten. Want dat is hoe ik me voel en dat ik wat ik jou als mandalalover ook graag wil laten voelen. En laten zien dat het kan! Als je goed voor jezelf zorgt en jezelf als belangrijkste persoon in je leven ziet, profiteer jij daar van, maar je omgeving ook. Dat begrijpen vrouwen volgens mij nog veel te weinig.

Ben je ook zo dol op het anderen naar de zin maken? En jezelf?

Wij vrouwen zijn meester in het onderdrukken van onze angsten, het klaar staan voor anderen en een kei in onszelf ‘even’ aan de kant schuiven om het in ons drukke leven iedereen naar de zin te maken. Anderen zijn vaak belangrijker dan wij zelf. Of zet jij jezelf wel al regelmatig op de eerste plaats in je dagelijks leven? Is het genoeg denk je?

Dat we rennen en vliegen wordt zo gewoon gevonden door anderen -maar zeker óók door onszelf- dat niemand doorheeft dat we langzaam uitgeput raken. Waar de wortel van onze vermoeidheid, energietekort, stress of onrust zit zien we niet meer. We doen het toch al jaren zo. Het heeft altijd goed gewerkt. Iedereen is tegenwoordig druk en hangt tegen een burn-out aan. Niks geks aan. Hup hup, niet zeuren en gewoon doorgaan. Hoe herkenbaar is deze gedachte?

Toch kun je in je onderbuik voelen dat het niet goed gaat zo en dat er iets moet veranderen. Iets fundamenteels. Niemand zit erop te wachten dat jij instort. Jij zelf nog wel het allerminst.

Het is mij ook allemaal niet vreemd. Naast een drukke verantwoordelijke kantoorbaan hield ik voor 2010 jarenlang praktijk aan huis waar ik in de avonden en weekenden readings en healings gaf. Mensen kwamen met hun problemen létterlijk mijn huis binnen en gingen gelukkiger weer naar buiten. Dat deed me goed. Een verstandige goede baan en helend werk ernaast gaf me balans in het leven dacht ik. Zo kon ik verschil maken en deed ik er toe.

Maar uiteindelijk begonnen de paniekaanvallen ’s nachts en kon ik me steeds moeilijker concentreren of ergens toe zetten. Bij een ander zien we het eigenlijk altijd eerder dan bij onszelf, niet? Ik trok aan de rem. Als ik bij anderen blokkades kan vinden en ze kan helen, dan moet ik dat toch ook bij mezelf kunnen.

Ik ging terug naar een oude liefde; mandalatekenen. Ik ging me vooral verdiepen in chakra’s en mandalatekenen. Want de mandala als spiegel kende ik. Chakra-energie kende ik. Als ik die twee nou eens ging combineren met al mijn andere kennis over mediteren, visualiseren, affirmeren, energiewerk en schrijven. Dat moest die energiewielen in mezelf wel in beweging krijgen en uiteindelijk weer in balans.

Met chakra-energie kun jij je leven positief veranderen en jezelf helemaal vernieuwen. Je hebt er recht op!

Ik kan je tot mijn grote opluchting vertellen dat het heeft gewerkt! Ik heb mezelf kunnen behoeden van uit de running raken en ik heb geleerd mezelf op de eerste plaats te zetten. Zo kwam ik dichter bij wie ik altijd al wilde zijn en nu leef en creëer ik vanuit wie ik werkelijk ben. Ik heb zelfs ervaren dat het ook voor mijn omgeving uiteindelijk prettiger, duidelijker en beter is als ik mijn eigen-waarde ken. Win-win situatie! Nu ga ik jou laten zien hoe jij ook je grenzen leert stellen en je doelen gaat bereiken. Allemaal met behulp van creativiteit en praktische spiritualiteit. Als je dat kunt en toepast word jij een gelukkiger en relaxter mens waar jij en de wereld om je heen mooier van wordt.

De cursus zorgt er voor dat jij sterker, krachtiger, energieker en met meer begrip, liefde en zachtheid voor jezelf en je omgeving uit Chakrasjansen komt. Een echte transformatie.

De afgelopen twee weken heb ik bijna non-stop gewerkt aan de cursus en de video’s. Nu is het allemaal af! Klaar om de wereld in te gaan en vrouwen als jij te helpen in balans te komen met behulp van chakramandalatekenen. Zoveel zin in! Hier is de link naar de cursus en waar je hem tot 15 augustus kunt kopen met een drietal bonussen erbij t.w.v €182. En er zitten live Q&A’s bij! Dus ga je chakrasjansen, dan hebben we alvast vijf online dates samen. Hopelijk zie ik je daar!

Nieuwe cursus en meer!

8 juni, 2022 Door Kim 30 Reacties

Deze zomer gaan we het eens heel anders doen. In plaats van de gebruikelijke summerschool, kun je deze zomer gaan Chakrasjansen! Er is alleen een kleine maar…. En er is veel nieuws!

Samen met de leukste bij een concert van de punkband Therapy?

Vorige week had ik superveel lol bij het 30 jarig jubileumconcert van de punkband Therapy? in Utrecht. Samen met Juri volg ik deze Ierse rockers al twintig jaar. Ze kwamen tegelijk met hem in mijn leven zeg maar. We hebben genoten! Lekker een trip down memory lane. Alleen namen we blijkbaar een souvenir mee. Sinds maandag hebben we allebei de grieperige rillingen en snotneuzen. Yup, hebben wij dat. En net nu ik voor deze week video opnames had gepland voor de cursus van deze zomer. Omdat ik mezelf met snotneus, krakerige stem en nog rodere wangen dan normaal op beeld en geluid echt mega onaantrekkelijk vindt, zijn die opnames uitgesteld tot eind juni. De start van de zomercursus is daarmee ook iets verlaat. Ik hoop nu begin juli meer te kunnen laten zien.

Maar niet getreurd. Er is ook goed nieuws!

In juli start de tekencursus Chakrasjansen. Wat is er anders aan dan de summerschools van vorige jaren?
– Hij komt alleen gedurende de zomermaanden juli en augustus te koop. Daarna in 2022 niet meer! Misschien in 2023 weer een korte tijd. Dat heeft alles te maken met wat ik je verderop ga vertellen. Wel hou je na aankoop zoals gebruikelijk toegang voor zolang de Mandala Academie bestaat en dat is hopelijk nog heeeeeeeeel lang.
– Het zijn maar liefst 8 lessen en geen 5 of 6 zoals voorheen.
– Het is de langverwachte grote uitgebreide tekencursus chakramandalatekenen! Potverdorie, we hadden het er in de advent van 2021 al over zeg. Eindelijk komt ‘ie er aan!
– De prijs gaat zonder vroegboekkorting 197€ zijn. Er komt natuurlijk wel een vroegboekkorting.
– De cursus heeft een kleine zus. Lees nog even verder mee.
– De cursus krijgt een grote zus…… (lange spannende stilte, na de reclame meer)

Minicursus chakratekenen

De minicursus chakratekenen uit de adventskalender van 2021 is wel NU AL te koop! In 11 uitgebreide video’s zie je hoe je de zeven hoofdchakra’s op Oosterse wijze tekent. Ik doe het voor op wit papier, maar hierboven zie je mijn uitwerkingen op zwart papier. Het maken van de 8 tekeningen hierboven was de inspiratie voor de cursus mandalatekenen op zwart papier zelfs. Waar een adventskalender al niet toe kan leiden hè.
Het mooie aan deze minicursus is, dat de ontwerpen niet ontzettend ingewikkeld zijn en dat je ze klein kunt tekenen. Dat maakt het een mooie cursus voor tussendoor. Had je de adventskalender 2021 niet en wil je nu wel deze minicursus chakratekenen volgen, klik dan hier om hem nu voor 47€ aan je online cursusomgeving toe te voegen. Ik heb nu nog geen officiële verkooppagina, maar zodra die er eind juni is, gaat de prijs omhoog naar 57€. Pak dus nu je korting nog mee.

Vorige week liet ik nieuwe foto’s maken voor de website. Hopelijk zijn ze snel klaar. Duurt laaaaaaang…..

Nieuwe foto’s, nieuw aanbod..

Hoewel ik dit f*ckin’ spannend vind, ga ik weer eens een onthulling doen. Want tussen al mijn vakanties door dit jaar, ben ik een heel nieuw mandalapad aan het uitstippelen. Natuurlijk blijft je vertrouwde Mandala Academie met vertrouwde mandalatekencursussen bestaan. Er komt ook eind dit jaar weer een geweldige adventskalender aan en de YouTube video’s blijven komen. Maar naast het jou leren tekenen, ga ik ook mijn andere skills inzetten vanaf september 2022.

Even voorop, mijn werk als logistiek manager mis ik niet. Er is geen moment dat ik nog denk aan het organiseren van transporten. Maar wat ik wel mis, is het toepassen van mijn vaardigheden als people’s manager. Waar ik altijd intens van kon genieten was samen met mensen van mijn afdeling gaan zitten en bedenken, invoelen en ontwerpen hoe we die topper het werk konden geven dat hij of zij goed kon, leuk vond en dat toegevoegde waarde had voor het bedrijf. Daarmee zag je mensen ook op persoonlijk vlak ontzettend groeien en gewoon overall lekkerder in hun vel komen. Plus het feit dat ze altijd iemand hadden die ze konden vertrouwen en die ze steunde, in bescherming nam en het beste met ze voor had. Die rol, dat voor en met iemand kunnen doen, dat mis ik! Dus dat ga ik weer doen. Ik voel dat het met al mijn ervaring tijd is voor iets groters dan alleen mandaladocente zijn.

Niet schrikken, ik ga niet terug naar een baan in loondienst. Nee, ik ga dit voor jou doen! Als Mandala Mentor™ ! Ik ben een online groepsprogramma voor maximaal 8 vrouwen aan het bouwen. Ik noem het programma Mandala Manifestatie. Maar wat ga je dan manifesteren?

Als Mandala Mentor™ transformeer ik met ‘praktische creativiteit’ zelfbewuste vrouwen na scheiding, een verlies of burn-out tot een stralende wonderwoman die weer blakend van energie in haar leven, relaties én carrière staat.

Hoplaaaaa. Want ik geloof dat creativiteit deuren opent en mensen en hun leven in beweging zet.
De meesten mensen zoeken verandering alleen in het praktische. “Als ik 20kg afval, ga ik wel een leuke nieuwe partner vinden.” ” Als ik ga mediteren, dan krijg ik innerlijke rust.” ” Als ik die opleiding doe, dan komt de leuke baan vanzelf.”
Of we zoeken het alleen in het spirituele door iemand tarot te laten lezen of een cursus mediumschap te doen. Of alleen in het creatieve. Mandalatekenen is ontspannend, maar je mist een hoop inzichten in jezelf als je de tekeningen verder niet leest. Natuurlijk brengt dat allemaal veranderingen, maar die beklijven vaak niet of ze bieden oplossingen voor de korte termijn. Ik combineer ze alle drie! En dat is krachtig! Ik gebruik creativiteit om spiritualiteit praktisch te maken. Dan kun je stappen zetten, veranderingen in jezelf in gang zetten en je droomleven gaan ontdekken en manifesteren.

Door praktische creativiteit krijg jij altijd de juiste ideeën, inzichten en inspiratie. Door samen met mij te leren luisteren naar je hogere bewustzijn, komen de antwoorden op vragen als;
– Wie ben ik zonder die veeleisende partner?;
– Wat heeft mijn leven voor doel nu de kinderen uit huis zijn of ik met pensioen ben?;
– Hoe kan ik na mijn burn-out het best omgaan met stress en het zelfs voorkomen?

In het Mandala Manifestatie programma werk ik met de zeven hoofdchakra’s. Maar dan veeeeeeeel uitgebreider dan een thuisstudie mandalatekenen. Je werkt vier maanden lang in een groep aan het herstellen van je energiebalans en de verbinding met je intuïtie. Wil jij steeds als eerste op de hoogte zijn van wat het in gaat houden en wanneer de registratie open gaat? Bekijk dan deze pagina en zet jezelf vandaag nog op de wachtlijst. Ik wil dit in het begin met een select clubje van 8 vrouwen doen in een exclusieve pilot. Wil jij er bij kunnen zitten? Zet jezelf dan als de wiedeweerga op die wachtlijst en ik hou je deze zomer op de hoogte.

Welke vraag schiet je te binnen? Stel hem gerust in een reactie. Daarmee help je mij ook! Ik zal ze dan in een reactie en als overzicht aan de mensen op die wachtlijst in een volgende mail allemaal beantwoorden. Ga ik nu even met klotsende oksels dit bericht de wereld in sturen en mijn ideale bedrijf manifesteren…..poeh!

Tot snel,

Om vooruitgang te zien mag je achterom kijken

25 mei, 2022 Door Kim 25 Reacties

‘Eens even opzoeken hoe vaak de minicursus mandalatekenen eigenlijk gratis is opgevraagd’, dacht ik vanochtend.
Maar liefst 1116 mensen hebben hem gedaan! Toen ik hem maakte eind 2015 had ik nooit gedacht dat hij zeven jaar later nog steeds regelmatig aangevraagd zou worden. Dat is onwijs tof om te zien! Om je eigen vooruitgang te zien, mag je soms best even achterom kijken.

Wat me triggerde om het op te zoeken, was deze Facebookpost van Yolanda.

Linksboven zie je de mandala die ontstaat met de gratis minicursus. Voor veel mensen de eerste mandala die ze zelf tekenen. Bijvoorbeeld na jarenlang kleurboeken te hebben gebruikt.

Yolanda begon met de minicursus en pakte heel enthousiast alle andere opties die ik gratis aanbied mee. Ze deed de online basiscursus, nog een workshop labyrint tekenen en durfde het al binnen een jaar aan om de cursus op zwart papier te gaan volgen. Wat een prachtig mandalapad!
Zelf ben ik er heilig van overtuigd dat ik iedereen kan leren mandalatekenen. Maar om dan dit zo naast elkaar te zien laat me wel glimmen van trots hoor! Kijk jij wel eens vol trots terug op je creatieve pad?

Tonneke is al sinds 2017 lid van de mandala academie. Bijna sinds het begin! Ook zoiets heerlijks om te zien nu ik dat even opzocht. Ze deelt vaak haar mandala’s in de Facebook Inspiratiegroep. Wat ik niet wist, is dat ze ook een mandalablog heeft! Tonneke mailde me het volgende:

Beste Kim, wat heb ik genoten van je cursus Op zwart papier. Je hebt met geïnspireerd en geleerd dat tekenen op zwart papier leuk kan zijn en ook extra mogelijkheden toevoegt aan mijn mandala tekenen. Dankjewel.
Bijgevoegd een linkje naar mijn blog waarin ik mijn werk deel.

Dus zelfs als je al jaaaaaren mandala’s tekent is het mogelijk om jezelf te verbazen en verrassen. Lees het blog van Tonneke hier. Ik denk dat ze het wel tof vindt als je daar ook een reactie schrijft 🙂

En dan een les voor mezelf.

Als kind was zat ik te lezen óf te tekenen. Solo-activiteiten waren toen al favoriet. Als mijn moeder zei dat ik buiten moest gaan spelen omdat dat gezond is, ging ik buiten lezen of tekenen. Eigen-wijsheid zat er ook al vroeg in, haha.

Anyway, ik tekende op een gegeven moment foto’s na. Dieren uit het tijdschrift van het Wereld Natuur Fonds of popsterren – is dat nog een woord?- uit de Hitkrant of Popfoto. Zoals ik het me herinner deed ik dat eigenlijk best goed. Eenmaal op de middelbare school ben ik daar mee gestopt. Voor je het weet word je door de maatschappij opgeslokt en moet je gaan presteren op andere vlakken. Het doet bijna fysiek pijn nu om dat te schrijven, maar ik heb het echt zo ervaren in mijn jonge leven. En me er ook zeker in mee laten slepen. Niet eens onverdienstelijk, want op mijn 23e was ik al leidinggevende bij een Amerikaans bedrijf in Amsterdam met mijn eigen kantoor dat uitkeek over de Amstel. Kijk, dat zijn dingen waarvan mensen roepen: die meid heeft wat bereikt! Zo raakte tekenen en mijn waardering daarvoor echt naar de achtergrond. Ook omdat werken best veel vrije tijd kost 😅. Zo zonde…. Als ik toen wist wat ik nu weet….

Afgelopen vrijdag had ik een cursusdag over The Artist Way. Een cursus die gaat over het aanwakkeren van je creatieve vuur. Een onderdeel van de les was om een collage te maken met allemaal plaatjes waar je blij van wordt. Ik plakte kippen en kuikens, brandende kaarsen, kleurrijke huisjes in Italië en deze ezel.

‘En dan gaan we nu de lijnen natekenen.’ Oh crap. Serieus? Hoe teken je een ezel? Eerst deed ik voorzichtig alleen de omtrek. Eigenlijk omdat ik dacht dat dat de bedoeling was. Maar dat lukte ‘best aardig’ en al gauw ontstond de snoet. Halverwege leek het meer een koe dan een ezel. ‘Zie je wel’, dacht ik, ‘Ik kan helemaal niet tekenen.’

Thuis vroeg ik onzeker: ‘ Zie jij wat voor dier dit is?’ Een beetje achterdochtig keek Juri me aan. ‘Ja, een ezel, hoezo?’ Alsof ik een strikvraag stelde of hem in een val wilde lokken. Maar mijn hart jubelde. Hij zag het! Hij zag dat ik een ezel getekend had! Ik kan het nog wel!

Met meer zelfvertrouwen stuurde ik een foto van de tekening naar een vriend die dol is op ezels. ‘Zie je wat ik getekend heb?’ ‘ Een ezel!’ appte hij terug.

En nu zijn die tekenkriebels in mezelf en mijn vingers AAN! Ik heb eigenlijk weer zin om te gaan ontdekken wat er nog meer in zit allemaal de komende tijd. Alleen…..duizend excuses. Eentje er van is dat ik morgen weer voor vier dagen ga motorrijden, daarna al gauw met Juri van de Portugese zon ga genieten, een bergbochtentraining ga volgen in de Dolomieten om daarna vol ervaring Noorwegen op de motor te gaan verkennen. En…..er zijn al mensen die hebben gevraagd of er weer een summerschool komt. Die komt er. Dus daar ben ik tussen mijn vakantiereizen door (en tijdens, lang leve hybride werken!) ook nog lekker mee bezig. Ik denk dat ik er in de volgende mandalamail wel meer over kan gaan vertellen. Maar inspireer me eens. Wat zou jij graag als Summerschoolcursus zien? Ik heb natuurlijk het thema al klaar, maar dan kan ik er vast wel een volgende cursus over maken 😉 Of zal ik na de summerschool maken dat tekenen in mezelf eens verder gaan ontdekken? Ik leer nu dat niet alleen werken veel vrije tijd kost, vakanties vieren ook! Maar dat voelt net effe anders kan ik je vertellen…

❤️ Tot snel!

Over mijn eerste keer en perfectionisme.

18 mei, 2022 Door Kim 20 Reacties

Ik had er reuze zin in en tegelijk wilde ik heel hard wegrennen. Ken je dat? Ik had laatst een dag training in offroad motorrijden. Ik wilde heel graag in een veilige omgeving ervaren hoe het is om met een motor door modder en zand en stenen te rijden. Niet omdat het me zo leuk lijkt. Ik ben namelijk eigenlijk hartstikke bang om te vallen en in de uitleg werd gezegd: dat hoort er wel bij… Maar wat er ook bijhoort is een flink beschermend harnas onder de kleding. Dat had al een beetje een waarschuwing moeten zijn misschien. Maar misschien herken je dan ook dat het onbekende afstoot en tegelijk aantrekt. Het push and pull effect.

De eerste ronde van een half uur was slalommen om pionnen op nog redelijk harde ondergrond. Als ik pionnen zie sla ik spontaan op slot. Rijles-traumaatje zeg maar. Dus ik vond het nog voor ik begon al stom en ik wist al dat ik dat niet kon. Hoppa, lekker oude overtuigingen naar boven laten drijven. Maar ik wilde me natuurlijk ook niet laten kennen dus ik ging in de groep mee. De kleine langzame slalom was geen probleem maar die grote…..aan het einde van de oefening was die niet een keer gelukt. Dus ik dacht: zie je wel. Ik kan het niet. Hoi innerlijke criticus! Ga eens weg. Het glas is halfvol, de helft van de oefening ging goed! Toch denk ik dan terug aan mij tijd van rijlessen waar ik maandenlang heb moeten oefenen voor ik de halve draai kon maken tussen twee pionnen. Ik denk dan niet aan de keren dat het na al dat oefenen wel lukte en aan dat ik mijn examen wel in één keer haalde. Nee, aan al die maanden dat het niet lukte.

Ronde twee op de crossmotor. Modder, diepe sporen, scherpe bochten, modderpoelen, heuvels, bomen takken. Al in de eerste bocht verloor ik het van de zwaartekracht en legde ik de motor op zijn kant heuvel op. Dat hielp niet bepaald in mijn zelfvertrouwen en het halfuur was nog lang niet voorbij! Dus doorzetten, op karakter, vallen hoort erbij zeiden ze.
Het nut van de helm ontdekte ik bij een laaghangende tak en daardoor raakte ik wat uit koers. Ik probeerde met de zijkant van mijn stuur een boom opzij te zetten -wat niet lukte- en slingerend hield ik toch stand en ploegde dapper met de 450cc verder door het modderige stukje bos. Als er maar geen pionnen staan 😉 Zelfs de remoefening door de modder en dan wegschuiven vond ik niet eng meer. Blij dat ik had moeten doorzetten! Even voor de duidelijkheid, ik moest natuurlijk helemaal niks, maar ik ben blijkbaar nogal een doorzetter. Hoewel….

Zwetende handen, klotsende oksels en goudvissen in mijn helm….

Na de lunch dacht ik dat het leuk was om bij de andere groep te gaan kijken naar de volgende oefening. Oh daar had ik al snel spijt van. Ze reden een steile zandheuvel op en ook langzaam weer naar beneden. ‘Dat durf ik nooit!’ Daar was ie weer, de innerlijke criticus. ‘Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan’ had ook een gedachte kunnen zijn, maar die komt bij mij meestal niet als eerste. Sterker nog, als er op dat moment een motor was stuk gegaan, was ik misschien wel degene geweest die plaats had gemaakt voor iemand anders. Gewoon om er zeg maar gracieus onderuit te komen. Dat gebeurde natuurlijk niet….

Mijn beurt. Toch wel met zwetende handen stapte ik op. Onderweg naar die heuvel kregen we uitleg hoe je door diepe moddersporen moet rijden. Eigenlijk staand op de motor hem zijn ding laten doen. Die zoekt namelijk de weg van de minste weerstand en ik hoefde dan alleen maar te kijken naar waar ik heen wilde. Dus Kim start de motor, gaat rijden en denkt: ik neem wel lekker dat verharde stuk aan de veilige buitenkant. Maar omdat ik de motor uit een modderspoor forceerde, vloog ik keihard de brandnetels in. We waren weer net een paar minuten onderweg. Alleen deze keer zag en voelde ik gelijk wat ik fout had gedaan. Dus mezelf en de motor uit de bosjes gevist, weer opgestapt en daarna wel gedaan wat de instructeur gezegd had. Moeiteloos lukte het. En toen was daar die heuvel. Van onderen toch een stuk minder steil dan van bovenaf gezien. Gas! Omhoog! Dat ging goed. En toen naar beneden. Voetje op de rem….oh nee…voetje eraf…oh nee voet moet erop…glij glij voet eraf….voet erop! Alles eigenlijk tegen je natuur in zeg maar. Maar toch weet je, doe het zoals de instructeur zegt en uiteindelijk gaat het dan het best. Je moet alleen even je natuurlijke reactie negeren zeg maar. Of eigenlijk jezelf herprogrammeren zeg maar. Iets nieuws aanleren. Dus nog eens. En nog eens. Na drie keer stond ik weer op de heuvel te wachten en zegt de tweede instructeur: “Gaat lekker he?! “ Ik kijk hem verbaasd aan. “Nou, lekker…?” “Maar je doet het toch?!” Mijn ogen gaan wijd open en ik denk ineens; ‘verdomd, hij heeft gelijk!’ “Ik hoef niet netjes in een rechte lijn naar beneden he?” “Nee joh!” Zegt ie. “Je rijdt in de modder he! Als je je voertuig maar beheerst en dat doe je.” Ik was bezig met op de perfecte manier rijden, op de perfecte manier naar beneden en omhoog gaan, maar dat is helemaal niet het doel van de les of van het offroad motorrijden! Niet iets keurig netjes en perfect doen. Dat voertuig beheersen en dan herhalen herhalen, oefenen oefenen en zo beter en zekerder worden erin. De techniek onder de knie krijgen!

Of ik ook door water en modder gereden ben? …

Later toen ik het brandnetelverhaal aan mijn vader vertelde grapte hij: ‘Wat heb je nou geleerd? In het leven altijd in het spoor blijven.” “Nee, ik heb geleerd dat je na vallen gewoon weer op kunt staan!”

Het bleek dus dat ik het allemaal wel kon. Alleen niet in een keer goed en niet in tien keer perfect. Maar dat blijkt ook niet nodig te zijn. Het gaat om het genieten en om leren en om overwinnen. Maar als ik naar mijn innerlijke criticus had geluisterd was ik er niet aan begonnen. En als je ergens niet aan begint omdat je denkt dat je het niet kunt, kom je zeker nergens. Nu is mijn rijvaardigheid verbeterd en mijn zelfvertrouwen gegroeid. Ook al zal ik het niet snel nog een keer opzoeken, ik kan de opgedane kennis wel inzetten bij mijn ritjes op de weg. Nailed it! Ik voelde me toch best heel stoer met deze overwinning. Al was dat de volgende dag met spierpijn op plekken waarvan ik niet wist dat er spieren zaten wel even anders piepen.

Dus denk je dat je niet kunt tekenen? Lijkt Keltisch vlechten je te hoog gegrepen? Is zwart papier eng? Bedenk je nu nog eens of je er voor weg wil lopen of het toch eens wil proberen met mij als motivator. Het gaat misschien niet gelijk perfect, maar je leert er ontzettend veel van over jezelf en je zelfvertrouwen is aan het einde van de cursus gegroeid! Laat mij je helpen. Check het volledige cursusaanbod om je zelfvertrouwen te laten groeien en je tekentalent verder te ontwikkelen. Durf jij off road te gaan met je mandala’s?

« Vorige