Toen ik net naar mijn tekenstudio liep, viel me plots op dat sommige bomen al zachtjes een paar blaadjes loslaten. Kaal zijn ze nog lang niet hoor! Maar ik zag het ineens…
Hoe kwam dat in me op? Omdat ik me bedacht je toch even te vertellen over mijn vakantie van vorige week en hoe dat me ook naar iets loslaten bracht.
Kijk eens goed naar deze foto. Ja bomen, ja mooi zonlicht en ja, zie je het? Op de hangende tak groeit gewoon een heel nieuw boompje!
Zo bijzonder om te zien en je er plots bewust van te zijn. Dit was voor mij een dagje alleen en vrij in mijn vakantie. Wat doe ik dan? Dolgraag wandelen in de natuur. Zeker in de Duitse Vulkaaneifel want wat is het daar mooi en rustig! Waarom nam ik dan een dag vrij van vakantie? Ik besloot één dag niet mee te rijden met de leuke groep mensen. Rusten op vakantie is niet zo gek…
Na twee jaar pauze gingen we weer samen op motorvakantie. Voor mij rijdt mijn liefste Juri en ik daarachter. Was het makkelijk en meer? Nee…

Zonder al een plan vooraf te hebben gemaakt, kwamen we ongeveer twee weken voor deze motorvakantie tot de conclusie dat het goed voelt om dat hele gebeuren af te ronden. Ik ben zo gezond als ik nog kan zijn. Wat ooit vanzelfsprekend was zoals hardlopen, veel werken, tekenen, lezen en nergens moe van worden, dat is voorbij die tijd. Ik kan niet anders dan toegeven dat ik er heus nog best wat nadelen aan ondervind. De lessen en cursussen bedenken, tekenen, maken, opnemen en bouwen duurt letterlijk twee keer zo lang als daarvoor bijvoorbeeld. Maar in de revalidatie eind 2023 kon ik nog geen passer vasthouden he! Ook tekenen was een klein deel van mijn revalidatiemaanden daar.
Dus echt ben ik ONWIJS blij, gelukkig en ZO dankbaar voor wie ik ben gebleven als mijn oude persoonlijkheid en waar ik nu sta qua gezondheid! Net als voor zoveel kaarten, tekeningen en mails van jullie. Het is bijna ongelofelijk hoe jullie ontzettende trouwe dankbare mandalalovers zijn gebleven!
Ik ga nog één keer op controle bij het revalidatiecentrum in Utrecht begin oktober en dan ga ik dit herstelproces van twee jaar loslaten en accepteren dat ik ben zoals ik nu ben VOL geluk en dankbaarheid!
Net als voor deze mandala-vloer in ons hotel vorige week. Want een blog zonder mandala bestaat niet…
Dikke kus en knuffel!
